قطعات فیزیکی گیربکسها، از یک نوع گیربکس به نوع دیگر، متفاوت هستند، زیرا بین سازندگان مختلف تفاوت وجود دارد. اکثر گیربکسهای صنعتی از مواد فولادی مانند آهن، آلومینیوم و برنج ساخته میشوند. گیربکس ساده را، برخلاف دیگر انواع گیربکسها، میتوان از مواد پلاستیکی مانند پلیکربنات یا نایلون ساخت.
غیر از مواد خام به کار رفته، جهتگیری دندانههای چرخدنده نیز نقش مهمی در سرعت، گشتاور و بازده کل سیستم ایفا میکند. دندانههای صاف در چرخدندهی گیربکس معمولاً برای کاربردهای سرعت-پائین استفاده میشوند. این گیربکسها ممکن است سر و صدای زیادی تولید کنند و بازده کل را کاهش دهند.
گیربکسهای هلیکال معمولاً در کاربردهای سرعت-بالا استفاده میشوند. این گیربکسها، در مقایسه با گیربکسهایی که دارای چرخدندههای دندانه-صاف هستند، سروصدای کمتری هنگام کار تولید میکنند، که احتمالاً همین سبب افزایش بازده کل آنها میشود.
همانطور که بیان شد گیربکسهای صنعتی اجزای مختلفی دارند که اصلیترین جز آنها چرخدندهها هستند که بسته به نوع گیربکس شکل و جنس آنها متفاوت است.
اجزای دیگر گیربکسها عبارتند از:
پوسته گیربکس که دندهها درون آن قرار دارند و جنس آن معمولاً از چدن ریختهگری شده است.
شافت(های) ورودی و خروجی که میتوانند به صورت سوراخ (Hollow) یا شافت (Solid) باشند و جنس آنها از فولاد است.
بیرینگ (Bearing) یا یاتاقانها که برای تحمل بارهای شعاعی و محوری شافتهای گیربکسها استفاده میشوند.
نشتبند (Seal) یا کاسه نمد که برای حفاظت بیرینگها از عوامل خارجی مثل گرد و غبار و همچنین نگهداری از روغن داخل پوسته استفاده میشود.
درپوش که برای کنترل روغن و بازبینی آن است.